Wij (Nienke en Frans) lopen al enige maanden als natuurcoach en wandelcoach in diverse natuurgebieden en we ervaren met ons groen hart wat de natuur ons te bieden heeft en hoe we ons onlosmakelijk met de natuur verbonden voelen.
Geïsoleerd en kleurloos
Helaas voelen we ook steeds meer pijn in ons hart als we om ons heen kijken: we zien mensen in eenzaamheid en isolement, vaak verborgen achter een façade van sociale wenselijkheid, presteren, ratio en uiterlijke perfectie. Mensen die gehaast, gestrest zijn, alleen in hun auto in die veel te lange files staan en in hun korte zomervakanties naar verre oorden vliegen om de dagelijkse hectiek te ontvluchten. Mensen die veronachtzaamt een fastfood-burger naar binnen werken, al gapend en scrollend op hun smartphone de ‘perfecte’ selfie of vakantiekiekje maken voor hun vrienden op de sociale media. We zien versteende steden en versteende tuinen, gebouwen met benauwde kleurloze ruimtes, grote bouwdozen van distributiecentra langs snelwegen verschijnen en kantoren met gesloten ramen met airco’s aan. Daarnaast treffen we hectares grote oranje velden aan, platgespoten door bestrijdingsmiddelen. Jammer van die broedende weidevogels. Vervolgens worden deze velden ingezaaid met monoculturen meestal bedoeld voor de intensieve veehouderij. We zien mest illegaal geloosd in sloten, zwerfafval in de bermen, dumpingen van drugs- en hennepafval in het bos. Daarnaast lezen we over insectensterfte, eikensterfte, iepenziekte, verdroogde en vergraste Brabantse vennen.
Landschapspijn
Ook Jantien de Boer, journalist en columnist, voelt pijn in haar hart en dat heeft ze gedeeld in haar boek Landschapspijn, uitgegeven door Atlas Contact. Landschapspijn, het woord is als eerste gebruikt door hoogleraar trekvogelecologie Theunis Piersma. Jantien de Boer: “Ik wil mensen de pijn laten voelen, ze stimuleren om weer met hun zintuigen de natuur te beleven.” Over haar boek schrijft ze onder andere; “Het is een verhaal over een zoektocht. Over een verandering van onderaf. Over koekoeksbloemen, wilde bijen, grutto’s en zweefvliegen die onze steun verdienen omdat we niet zonder kunnen, ook al denken we soms van wel.”
Authentiek en verbonden
Het moet anders en wij hebben de hoop dat het ook anders gaat worden. Allereerst dat de geïsoleerde mens zich weer verbonden voelt, zich verbonden weet. Te beginnen in zichzelf en daarna met zijn/haar omgeving. We hebben hoop dat de mens weer authentiek kan en durft te zijn, zich verantwoordelijk voelt voor zijn/haar eigen vitaliteit, zorg heeft voor de medemens, de natuur en het landschap. Leeft van binnenuit in plaats van andersom. Leeft vanuit zijn/haar eigen natuur, van wie hij/zij diep van binnen is. We zijn niet alleen. We zijn al-een!
Zuiver van hart,
trekken we de wereld door
en raken we in de ban
van alles om ons heen.
Je bent steeds ergens naar op zoek,
maar het ontgaat je
dat je dat wat je zoekt al bent.
~ Rumi ~
Voel je uitgenodigd om te reageren, dit kan op nriezebos@hotmail.com of op f.kapteijns@natuurmonumenten.nl