De natuur als spiegel

Het jaar 2018 is al in de tweede maand en onze hectische maatschappij draait weer op volle toeren. Om ons heen zien we overal ‘appende’ mensen. En eerlijk is eerlijk; ook wij (Frans en Nienke) betrappen ons op het toenemende gebruik van dit apparaatje. Buiten lijkt het weer onze hectiek te beantwoorden. Met reeds twee januari-stormen achter ons - aangekondigd met code oranje of rood - zijn we wel weer toe aan wat rust. Wat ons helpt in onrustige tijden, is om de natuur op te zoeken.

Stap de natuur in

Als je een stap zet in de natuur, dan voel je iets. Het is vaak moeilijk te omschrijven, maar er is iets. Frans: “Bij mij gaat er dan van alles gebeuren. De bomen reiken met hun stammen naar de lucht en als ik dan bij zo’n stam naar boven kijkt, lijkt het net alsof ik langs die stam mee naar boven wordt genomen. En als ik vroeg in de ochtend op pad ben, dan hangen er vaak duizenden dauwdruppels die elk een nieuwe spiegel zijn. Soms zie ik mezelf, maar soms ook een stukje verstilde natuur. Loop ik een stukje verder en arriveer ik bij een ven, dan word ik gedwongen om er even bij stil te staan”. Nienke: “Als ik al wandelend het bos in ga, dan voel ik gelijk een rust over me heen komen. Zie ik een imposante boom, dan word ik daar naar toe getrokken en voel ik me op een of andere manier gesteund en geaard. Ik vraag me dan weleens af wat deze boom allemaal al heeft meegemaakt en dan verandert direct mijn eigen perspectief. Ik kan dichter bij mezelf komen en objectiever naar de gebeurtenissen om me heen kijken”.

We lopen vaak samen langs vennen en stoppen dan even. Het wateroppervlakte is een soort spiegel van de directe omgeving. We zien boomstammen dubbel. Ze staan aan de oever en lijken door te lopen in het water. Als het waait dan lijkt het zelfs of er gesproken of gefluisterd wordt. Luister jij daar weleens naar?

Als een spiegel

waterdruppel reflectie.jpg

Jouw waarnemingen in de natuur zeggen veel over jezelf en wat je veelal onbewust bezighoudt. De natuur houdt ons een spiegel voor, waardoor we tot zelfkennis kunnen komen. Probeer het maar eens uit, alleen, of bijvoorbeeld met je partner: Waar valt jouw oog op tijdens een wandeling in de natuur? En wat betekent dit voor jou?

Je zult ontdekken dat jouw partner andere dingen opvalt en - bij dezelfde waarneming – een andere beleving en interpretatie heeft.

Maar de natuur is meer dan een levend projectiescherm. Je moet dan wel ‘achter’ het scherm van je eigen projecties kunnen kijken. Door stil te zijn in de natuur, je stap te vertragen of ergens een plek op te zoeken waar je even rustig kunt zitten, kun je de natuur echt ontmoeten. Kun je de volmaakte schoonheid van een beestje, bloempje en blaadje zien en ervaren. Je maakt op dat moment contact met je eigen natuur; de spiegeling van je ziel.

 

Gedicht

Zwerver, jouw voetstappen zijn

de weg, verder niets;

zwerver, er is geen weg,

de weg ontstaat door lopen.

Door te lopen baant men de weg,

en achteromkijkend

ziet men het pad …

~Antonio Machado

Noot voor de redactie: Voel je uitgenodigd om te reageren, dit kan op nriezebos@hotmail.com of op f.kapteijns@natuurmonumenten.nl